Isang umaga, sa pagpasok ko sa paaralan..... sa pagpasok ko sa school... ang daming mga bagay ang tumakbo sa aking isipan.
Matatapos ko pa kaya ang pag-aaral ko? Madalas nakakaramdam na wala ng pag-asa. Sa semester na ito, iniisip ko kung papasa kaya ako. Ewan ko nga ba. Halong pangamba, Marso na at malapit na naman magtapos ang semester.... ang daming alanganin na subjects, iba ang pakiramdam ko sa kahihinatnan ng mga grades ko.... na baka madami ako hindi ma-ipasa, uulitin ko ulit. Maraming beses na akong umuulit, nakakapagod din.... (I'm not really that good student)
Ewan ko nga ba... parang hindi ko na matatapos ito. Kung matatapos ko man, kailan? Parang maiiyak nalang ako na itatawa nalang.
Halo-halong mga bagay ang naiisip... minsan nang huminto at bumalik, at ito na naman nagpapatuloy sa pag-aral. sadyang ganyan nga lang siguro, tiyaga.... paghihintay.... pagod....
Tiwala nalang. All is well. Just keep planting, magbubunga din. Aha! Kaya siguro matagal ang process ng pagtupad ng aking magandang future it's because He wants my future to be a product of good quality =)
