salamat sa hiram na sandali

wala talagang katiyakan ang pag-ibig. may mga dadating pero hindi tiyak kung hanggang kaialan, kung hanggang saan nga ba ang kaisyahang madadarama, panghabanagbuhay nga ba o panandalian lamang.

nang dumating siya sa buhay ko- siya... basta siya, ang taong akala kong makakasama ko habang buhay, siya na kasama ko sa lungkot at saya. hindi mo lang alam kung paano natamaan puso ko...(magaling ka nga lang talaga mangbiktima, at nabiktima mo ako). sabi ko pa noong una, hindi ako mahuhulog sa'yo, pero nang tumagal pinili ko pa din mahulog sa'yo kahit hindi tiyak kung sasaluhin mo ako. ano nga ba meron sa'yo at ganito katindi ang naramdaman ko sa'yo. basta kung ano at kung sino ka mahal kita, no other words can express how much i love you. i knew that love is earned, pero bakit gano'n una palang mahal na kita?

paasa ka lang ba talaga at umasa naman ako, na mahal mo ako... sabi mo mahal mo ako, sabi ko din mahal kita... o ano pa nga ba at hindi pa din tayo? mahirap ang ganito ha... hay, mapaglaro ka nga siguro, at nagpalaro naman ako. ipinaramdam mo na may pag-asa na maging tayo, pinaramdam mo na mahal mo ako, pero alam mo 'yong tipong malabo naman pala mangyari na maging tayo. in the end nasaktan lang ako, at sa'yo okay lang, tuwang-tuwa ka pa siguro dahil nasaktan mo ako. naiinis ako sarili ko dahil hanggang ngayon, ikaw pa rin ang iniisip ko, ikaw pa rin ang natatanging pangarap ko...

salamat sa hiram na sandali :)

life is a gift! life is so great.... time would heal everything!